Asîl bir İstanbul hanımefendisi veya köylüsüyle şehirlisiyle asîl bir Anadolu hanımefendisi ile; ruhu çingene, sonradan görme metropol köylüsü, ezik mutant ucube feministler arasındaki farkın her defasında bir kez daha zuhur ettiği hadiseler duyuyorum görüyorum
zaman zaman..
Bazen bir taşıtta bazen bir market kasa kuyrugunda bazen bir fatura öderken vs çeşitli tartışmalara tanık oluyorum.
Bazen şeytanı dürttüğü için galiba; durduk yere; bazen de bir konudaki haksızlıgını bastırmak için işi rezilliğe döken ve mevcut parlementonun dört partisinin de tam oy ve ittifakla marifeti olan ve aile bakanlarının çıktığı Kadem’in ve de Mor’cuların şiddetle savunduğu “İstanbul Sözleşmesi”ni ve onun insanlık, mantık ve vicdan dışı “Kadın Beyanı Esastır” zırvasını ve benzer feminist kanun ve icraatları kalkan yaparak on tür takla atan ucube mutant feminist mahluklar görüyorum..
Asîl bir hanım çarşıda pazarda apartmanda işyerinde toplu taşımada vs kendisine art niyet taşıyan bir jest mimik imâ vs olmaksızın, örfî şekilde ve mecâzen “Abla, Ablacığım, Bacım, Hanımefendi, Hanım abla, Bayan, Hanım kızım, Evladım, Teyzeciğim, Hacı hanım, Anacığım” vs, tahmini yaşına göre hitap eden bir insan oğluna böyle şeyler için takmaz, bunlara takılmaz.. Takılır ise asıl kendisinin art niyetli, marazlı garazlı, narsist vs kişilik bozukluğu sahibi bir ruh hastası olduğunu, aşağılık kompleksli sonradan görme şehir köylüsü oldugunu ortaya koymuş olur..
Biz Türküz. Örfümüz âdetimiz raconumuz töremiz bellidir. Sözgelimi, bir esnafın bir hanım müşteriye herhangi bir çirkin imâ veya tavır mimik olmaksızın yani samimi içten bir surette, ve mecâzen; “abla” demesi ayıplanmaz. Yakın yıllara kadar öyleydi yani..
Ben de toplu taşımada şurada burada yeri geliyor bir kadına hatta bazen kardeşim yeğenim yaşındaki bir kıza abla diyorum bazen, hiç de alınmıyor. Zekası ve vicdanı ve temiz asil karakteri, bundaki mecazı ve içtenliği ve saygıyı idrak etmesini sağlıyor çünkü. Hatta hoşuna bile gidiyor böyle tabii olmam..
Bir de şu tür aşağılık kompleksli, küstah, mutant, ucube, feminit metropol köylüleri var:
-Buyur teyze.
Ben senin teyzen değilim !
-Peki abla.
Ben senin ablan da değilim !
-Tamam bayan. Özür.
Ben bayan değilim !
-Peki. Sen nasıl istersen.
Sen diyemezsin !
-Yahu kardeşim derdin ne senin?
Ben senin kardeşin değilim !
Ben insan değiliiiiiimmmmmmm 🙁
L. A.