Rahmet Geniş..
Ama vakit dar..
Acele etmeli..
Ebu Said (Radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (Aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Sizden önce yaşayanlar arasında doksan dokuz kişiyi öldüren bir adam vardı. Bir ara yeryüzünün en bilgin kişisini sordu. Kendisine bir râhib tarif edildi. Ona kadar gidip, doksan dokuz kişi öldürdüğünü, kendisi için bir tevbe imkânının olup olmadığını sordu. Râhib: “Hayır yoktur!” dedi. Herif öfkelenip onu da oracıkta öldürdü ve böylece cinayetini yüze tamamladı.
Adam, yeryüzünün en bilginini sormaya devam etti. Kendisine âlim bir kişi tarif edildi. Ona gelip, yüz kişi öldürdüğünü , kendisi için bir tevbe imkânı olup olmadığını sordu. Âlim: “Evet, vardır, seninle tevben arasına kim perde olabilir?” dedi. Ve ilâve etti:
“Ancak, falan memlekete gitmelisin. Zîra orada Allah’a ibadet eden kimseler var. Sen de onlarla Allah’a ibadet edeceksin ve bir daha kendi memleketine dönmeyeceksin. Zira orası kötü bir yer.”
(Hicret bazen batıl dolu bir mekanı bazen bir kötü çevreyi terk etmektir. Şeytan; cinlerden de olur insanlardan da. Hak yoldan alıkoyanlar, kişinin şeytanıdır)
Adam yola çıktı. Giderken yarı yola varır varmaz ölüm meleği gelip ruhunu kabzetti. Rahmet ve azab melekleri onun hakkında ihtilâfa düştüler. Rahmet melekleri: “Bu adam tevbekâr olarak geldi. Kalben Allah’a yönelmişti” dediler. Azab melekleri de: “Bu adam hiçbir hayır işlemedi” dediler.
Onlar böyle çekişirken insan suretinde bir başka melek, yanlarına geldi. Melekler onu aralarında hakem yaptılar. Hakem onlara: “Onun çıktığı yerle, gitmekte olduğu yer arasını ölçün, hangi tarafa daha yakınsa ona teslim edin” dedi. Ölçtüler, gördüler ki, gitmeyi ARZU ettiği (salihler diyarına) bir karış daha yakın. Böylece O’nu hemen rahmet melekleri aldılar.”
Bir rivayette şu ziyade var: “Bir miktar yol gidince, ölüm gelip çattı. Adam (can verirken) YÖNÜNÜ sâlih köye doğru çevirdi. Böylece o köy ehlinden sayıldı.” [Buharî, Enbiya 50; Müslim, Tevbe 46, (2766); İbnu Mâce, Diyât 2, (2621).]
Bir diğer rivayette (aynı hikaye ile ilgili olarak) şöyle denmiştir: “Allah Teâla beriki köye adamdan uzaklaşmayı, öbür köye de yaklaşmayı emretti, sonra da: “Adamın geldiği ve gitmekte olduğu köylere uzaklıklarını ölçüp kıyaslayın” dedi.” [Buharî, aynı bab.] [Alıntı nakil burada bitti]
Derler ki, ölüm insanı şu iki halden biri üzereyken yakalar, ya Allah’a koşarken ya Allah’tan kaçarken..
Zafer değil Sefer önemlidir..
Gidemesen bile, yönünü oraya çevir..
Kurtuluş ümit olunur ol vakit..
Elyevm.. Nice bin fırsatın hayrın ve kıymetli vaktin katili zamane insanı en azından şunu diyebilmelidir; teveccühümüz yönümüz hakka ve ümmetedir, salihleredir; tâğutlardan putlardan ve tebaalarından yüzçevirdik..
Levent Akıncı